Introductie

Goeieaand!

Op vele verzoeken weer een update uit Zuid-Afrika. Ik ben net terug van een weekend kamp in de bush-bush en aan het wachten tot er weer warm water is om eindelijk te douchen. Net de veranda schoongemaakt omdat er een hond (of een zwerfpaard, dat weet je hier maar nooit) met ons vuilnis heeft gespeeld en nu even tijd voor het samenvatten van afgelopen week: de introductie.

De introductie vindt grotendeels plaats in het complex van de Elgin Learning Foundation, de organisatie waar wij studenten bij ingeschreven staan. Na kennismaking met allerlei mensen van deze organisatie hebben we een groep Afrikaanse studenten ontmoet. De studenten denken grappige dingen over Nederlanders. Zo zijn ze helemaal in shock dat wij Nederlanders eerst samenwonen en dan gaan trouwen en homo's vinden ze helemaal niks (iedereen inclusief de jongeren zijn heel gelovig). Een jongen denkt zelfs dat alles in Nederland legaal is, echt alles... Erg leuk om verwachtingen uit te wisselen, we hebben veel gelachen. Ook zit onze eerste Afrikaanse les er op en lukt het al iets beter om de mensen te verstaan. De taal spreken is daarentegen nog wat te hoog gegrepen, maar we doen ons best. De afgelopen week hebben we vooral heel veel mensen ontmoet, maar ook leuke dingen gedaan. Zo zijn we een dag naar Kaapstad geweest, wat een ge-wel-di-ge stad! We hebben er in een township (sloppenwijk) geluncht, zijn naar een museum over de apartheid geweest en EINDELIJK genoten van het zonnetje wat dit weekend volop aanwezig was. Dit weekend was het tijd voor het kamp. Twee nachten en twee dagen in de natuur met twintig studenten. We sliepen op hutjes op palen tussen de duizenden appelboompjes. Overdag allerlei activiteiten in de prachtige natuur en 's avonds veel gezelligheid. Om van plek naar plek te komen met zijn allen staand in een open aanhangwagen die achter een jeep hing -zulke dingen kunnen hier gewoon. Ik sta vaak versteld van alles wat hier gewoon maar kan. Vanmiddag zijn we nog naar een kerkmis geweest in Genadendal waar het jaarlijks kinderfestival bezig was. Wat hebben we genoten van alle lieve donkere kindjes! We waren de enige blanken in het enorme gebouw, iets wat elke keer leuk is. We worden dan veel bekeken, maar wel ontzettend vriendelijk behandeld.

Inmiddels hebben we ook kennisgemaakt met Margaret Africa (super coole achternaam toch?), een vrouw die werkzaam is bij Home Based Care. Dit is de organisatie waar Laurie en ik de komende maanden voor gaan werken. We hebben te horen gekregen dat we maandag tot en met vrijdag van 08:30 en 13:00 zullen gaan werken. Deze Afrikaanse werktijden bevallen ons wel! Er zijn in totaal dertig patiënten, verdeeld over drie dorpen, waar wij aan huis zullen gaan om fysiotherapie te geven. Een patiënt hebben we al ontmoet. Een man die twee jaar geleden een hersenbloeding heeft gehad, nu licht verlamd is en baie baie baie baie graag oefeningen van ons wilde leren. Opmerkelijk: hij is er van overtuigd dat God hem beter zal maken.

Verder is de week heel snel voorbij gegaan. Met negen studenten in een dorp is er veel gezelligheid te vinden. Elke avond zijn er drie identieke Chicootjes te vinden voor een van onze huisjes omdat we daar met zijn allen gaan eten. De eerste twee verjaardagen zijn gevierd: wederom erg gezellig. De Zuid Afrikaanse wijntjes smaken zeer goed. We zijn een avond met z'n allen uitgenodigd bij Lizelle thuis waar ze een heerlijke Afrikaanse maaltijd voor ons bereidt heeft. Die kos was baie lekker! Verder heb ik bobotie gegeten (tien keer beter dan die van het Knorr pak), biltong geproefd (onwijs goor, smaakt naar bedorven salami) en chicken pie gehad. Dit allemaal in de middag, want de Afrikanen eten twee maal per dag warm. Ook hebben we al een aantal keer van de welbekende braai genoten. Heerlijk en wat kunnen die Afrikanen een hoop vlees eten!

Een aantal dagen geleden hebben Laurie en ik trouwens flink staan dweilen. We hadden namelijk de was gedaan en toen we 's middags een keer thuis kwamen stond de hele kamer blank. Nee nee, niet onze schuld maar die van de wasmasjien. Edit: een dag later zijn we er achter gekomen dat de overstroming toch wel een beetje onze schuld was. Er blijkt een afvoerslang te zijn die in bad moet liggen en niet op de grond... Nadat we het huis hadden ontdaan van vele liters water konden we de automonteur bellen. Onze tank was een avond ervoor plots mysterieus leeg na amper een kilometer gereden te hebben. Goedwillig hadden we al een jerrycan gehaald voor een noodritje naar het dichtstbijzijnde benzinestation (nog zo'n vier kilometer rijden door de bergen) toen een buurtbewoner kwam vertellen dat hij een olievlek op onze parkeerplaats had zien liggen. Blijkt het dat er kabels doorgesneden zijn en de benzine gejat is. O ja, we zijn in Afrika... Meteen kennis gemaakt met het ‘Afrikaans kwartiertje'. De monteur zou om 08:00 stipt op de stoep staan maar kwam uiteindelijk pas om 14:30 opdagen.

Al met al heb ik het hier onwijs naar mijn zin. Volgende week begint het harde werken voor iedereen. Misschien maar goed ook, want op dit moment voelt het hier als een hele leuke vakantie!

Liefs uit Zuid-Afrika

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Birgit

Eerste indrukken

09-08-2012: KRAG

WE ZIJN IN ZUID-AFRIKA! Het besef dat we ver van huis zijn komt wel wat laat op gang.

Na een lange vlucht komen we om 13:00 aan in Kaapstad. Tijdens de vlucht hebben we al gemerkt dat onze blonde koppies opvallen. De stewardess vraagt onschuldig: ‘Are you twins?'...

Op het vliegveld staan Karin, Lizelle en Paddy ons op te wachten en met het projectbusje gaan we met nog zes andere studenten richting Genadendal. Eerste indruk? Om eerlijk te zijn vallen me de zwarte mensen het meeste op. Het voelt nog een beetje alsof we op vakantie zijn voor een paar weken. Onderweg zien we ontzettend veel townships (de sloppenwijken van de zwarten). Ik had hier al veel over gehoord, maar toch ben ik geshockt. Wat leven hier nog veel mensen in extreme armoede! De krotten bestaan enkel uit golfplaten, tussen het vuil zijn kindjes aan het spelen en om elke township staat een groot hek. We rijden verder, kopen tussendoor met z'n allen even wat beddengoed, eten en andere benodigdheden, en na ongeveer twee uur rijden komen we uit in Genadendal. Een klein dorpje met een paar hele kleine winkeltjes, een middelbare en een basisschool en dat was het wel zo'n beetje. We zijn heel tevreden met ons huisje. Ieder een eigen slaapkamer, twee badkamers, een prachtig (roestend) bad, een fornuisje met oven en een flinke koelkast. Luxe toch? Het is alleen wel schrikbarend koud.

Het is inmiddels 18:00, ijskoud en al pikkedonker. De elektriciteit (krach) koop je hier in de winkel. Er is nog een heel klein beetje elektriciteit in ons huisje dus we durven amper een licht aan te zetten, laat staan te koken. Dit kan natuurlijk niet dus we lopen naar twee andere studenten verderop voor wat onderdak. Het is zo'n 200 meter lopen naar hen, maar onderweg worden we toch wel even bang. In het donker voelen we ons niet prettig en wanneer er een busje met Afrikaanse mannen stopt, een wilde hond achter ons aan komt rennen en we verder helemaal alleen op straat blijken te zijn is het even schrikken. Aangekomen bij de twee studenten zien we Lizelle en gaan we samen elektriciteit kopen. Helaas is de elektriciteit overal sold out, lekker dan.. Gelukkig kent Lizelle een vrouw die aan huis elektriciteit verkoopt. We gaan een onverharde weg op en stoppen bij een huisje waar als enige licht brandt. De vrouw doet een luik open en vanuit haar gebrekkige woonkamertje verkoopt ze ons elektriciteit. Pas nu dringt het echt tot me door dat we in een compleet andere wereld zijn. Met die gedachte zitten Laurie en ik nu verkleumd in onze woonkamer -we gokken op zo'n 5 tot 10 graden - met een kop thee, erg dankbaar voor elektriciteit.

P.s. Het Afrikaans is niet te verstaan.

P.s.s. De Afrikanen in het dorp zijn super vriendelijk. We worden veel bekeken en er wordt verschillende keren gevraagd of wij the new students zijn. Iedereen zwaait en begroet ons: het dorp komt ineens een stuk vriendelijker over dan 's nachts.

11-08-2012: CHICO

What?! Zon en hitte in Nederland, regen en storm in Zuid-Afrika?!

Het heeft hier vannacht heel hard gestormd en vandaag regent het al de hele dag. Het voelt bijna alsof we in Holland zijn... Terwijl Laurie een keer heeft uit kunnen slapen ben ik met een deel van de studentengroep naar Kaapstad gegaan voor onze auto's. Ja ja, we kunnen ons de trotse eigenaren van een prachtige witte Chico noemen (foto's volgen). We zijn zelf naar huis gereden vanuit Kaapstad wat nog een heel avontuur was. Links rijden, schakelen met links, haakse bochten nemen zonder stuurbekrachtiging, de kuilen in de weg ontwijken en ook rekening houden met het drukke verkeer in de stad: HEFTIG! Het ging nou niet bepaald foutloos, maar we zijn inmiddels weer in ons dorpje aangekomen. Vanavond gaan we met alle studenten van Genadendal hier eten en morgen gaan we naar een spa (warmte!).

Liefs uit Zuid-Afrika