Wauw, afgelopen week twee uiterste kanten van Zuid-Afrika leren kennen. Het armoedige dorpslevenmaar ookhet bruisende stadsleven. What a difference!

De week begon met een enorme cultuurshock! Afgelopen dinsdag hebben Laurie en ik onze eerste stagedag gehad. We zijn ieder apart op pad gegaan met een verpleegkundige. We zien ieder ongeveer 10 patiënten per ochtend, daarna is de werkdag weer afgelopen. Ik heb op mijn eerste dag al veel bijzonders gezien en ben er behoorlijk van onder de indruk. Ik heb de oudste vrouw van Genadendal gezien (101 jaar oud, super klein en rimpelig, en doet nog alles zelf), een vrouw van 32 jaar met een zeldzame ziekte (hierdoor is ze niet groter dan een halve meter, kan ze niet praten en ligt ze al haar hele leven in bed: ongelooflijk zielig) en heel veel armoedige huisjes. Wat mij allemaal opvalt aan de mensen en hun huizen? Het gemiddelde huis hier is zo groot als een flinke studentenkamer. Vaak staan bedden gewoon in de woonkamer en kun je je amper omdraaien omdat alles vol staat met spulletjes. De mensen wassen hun kleding (waar echt overal gaten in zitten) buiten in een ton met koud water. De gemiddelde persoon boven de vijftig heeft geen tanden en is erg klein. De huisjes zijn niet heel hygiënisch en de mensen daarom ook niet altijd. Er is vaak geen echte vloer (gewoon wat zeil en kleedjes op een kleigrond), overal zitten vliegen en het stinkt. Heel opmerkelijk is wel dat elk huis een tv heeft en deze altijd aanstaat. Om bij een huis te komen moet je vaak door de achtertuin van een ander huis. De meeste mensen hebben geen douche in hun huis, dus wassen zichzelf in een teiltje. De kleding van de mensen zit vol met gaten en scheuren, evenals de bekleding van de meubels en dekens. Niet elk huis is overigens zo slecht, maar de meeste mensen die wij zullen zien wonen wel in zulke armoedige huizen. Wat me bovenal opvalt: de mensen lijken heel gelukkig te zijn. Ze gaan de hele dag bij elkaar op bezoek, zijn blij met kleine dingen en lachen heel veel.

Wat betreft fysiotherapie hebben we nog niet zo veel kunnen doen. De eerste week heeft voornamelijk uit observatie bestaan. Het werktempo ligt hier heel wat lager. Als het regent gaan wordt er gewacht tot het droog is (je zou maar eens nat worden...) en het lopen van patiënt tot patiënt gaat nog langzamer dan slenteren. Het is even wennen, maar prima vijf maanden vol te houden!

Maandag zijn we trouwens nog met een aantal naar de universiteit van Kaapstad geweest. We moesten hier ingeschreven worden omdat we er supervisie krijgen. Heel leuk om een kijkje te nemen op de enorme universiteit en bijbehorende campus. Ik studeer nu officieel aan the University of Western Cape, hell yeah!

Misschien leuk om te weten voor iedereen hoe het er hier op een basisschool aan toe gaat. De ochtend begint hier voor de kinderen met in de rij staan en een uitgebreid gebed. Om 10 uur is de eerste en meteen de enigste pauze van de dag. De kinderen gaan hier namelijk van 08:00 tot 13:00 naar school. In de pauze worden er zakken chips, kippenbouten en veel snoepjes gegeten. Heel wat anders dan het verplichte fruitje in Nederland. De docenten zijn een stuk strenger dan wij gewend zijn. Kinderen worden met een potlood op de vingers geslagen wanneer ze iets fout doen en flink afgeblaft. Ondanks deze strenge benadering zijn de kinderen heel brutaal (tegen ons dan). Af en toe komen ze aan de deur om eten te vragen en ze roepen je na op straat. Waar ik erg verbaasd over was, is dat lang niet alle kinderen hier naar school gaan. Genadendal is een redelijk ontwikkeld dorp (in Afrika termen dan), maar ongeveer de helft van de kinderen zit de hele dag thuis. School blijkt toch te duur te zijn voor veel families. Ik zie dit veel tijdens stage: kinderen die overdag thuis aan het poetsen zijn, de was aan het ophangen zijn of de kleintjes verzorgen. Hun ouders hebben geen werk (op een paar maanden op de boerderij werken in de zomer na dan) en daarom ook praktisch geen inkomen. Baby's en peuters kruipen overal door het vuil en worden heel ruw opgepakt. Zo compleet anders dan in Nederland!

Maar dan is er ook nog een ander deel van Zuid-Afrika: Kaapstad! Afgelopen vrijdag hebben we het vertrouwde Genadendal verlaten voor een weekend in the big city. Vijf chicks in één Chico op de drukke wegen in de stad, dat gaat iedere keer maar net goed. Iedereen steekt de weg gewoon over wanneer ze zin hebben (serieus, er lopen meer mensen door het rode stoplicht dan door het groene) en mensen staan met kinderen achter op een auto met 120 km/u. Sick! We hebben het weekend geslapen in een hostel midden in het befaamde Long Street, de uitgaansstraat van Kaapstad. Het slapen in een hostel is goed bevallen. Het is even wennen om met allemaal andere mensen een kamer te delen, maar iedereen doet 's nachts en 's ochtends heel zachtjes voor elkaar 's en het is er gezellig. Overdag hebben we lekker van het zonnetje genoten, we zijn wat gaan shoppen, naar de zee gelopen en hebben pinguïns in een aquarium gezien. We hebben twee keer lekker uitgegeten (de mannen aan krokodil en de vrouwen eindelijk weer eens vis) en hebben een avond genoten van een reggaeband. We hebben een poging gedaan om een deftige club in te komen, maar wegens falen zijn we intwee internationale kroegen geëindigd wat zeer goed beviel. Alle Afrikanen gaan hier helemaal los, echt leuk om te zien. Ondanks de donkere kant van de stad (bedreigingen met messen en gejatte telefoons -don't worry, we letten op) gaan we zo'n weekendje Kaapstad de komende tijd zeker nog eens herhalen!

Ik voel me inmiddels behoorlijk thuis hier in Zuid-Afrika en heb het onwijs naar mijn zin. En het gaat alleen nog maar leuker worden: de zomer, papa en mama, Rainer en nog heel veel leuke uitstapjes komen er aan and I can't wait!

Adres: Bergstraat 23, Genadendal, 7234